نگاهی بر زندگي امام محمد تقي (ع) معروف به جواد(بخشایشگر)

امام نهم شيعيان حضرت جواد (ع) در سال 195 هجري در مدينه ولادت يافت نام ايشان "محمد" معروف به "جواد و تقي" است .البته ايشان دولقب ديگر : "رضي و متقي" نيز داشته ، ولي تقي از همه معروفتر مي باشد . مادر گرامي ايشان" سبيکه " مي باشد.تولد امام جواد (ع) به قدري براي امام رضا (ع) خوشحال کننده بود که فرمودند:"اين نوزاد پرخير و برکت ترين مولودي است که تا به حال به دنيا آمده است". امام محمد تقي (ع) هنگام وفات پدر حدود 8 ساله بود و پس از شهادت جانگداز حضرت رضا عليه السلام در اواخر ماه صفر سال 203 هجري به مقام امامت منصوب شدند. مأمون خليفه عباسي که همچون ساير خلفاي بني عباس از پيشرفت معنوي و نفوذ باطني امامان معصوم و گسترش فضايل آنها در بين مردم هراس داشت ، سعي کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خويش قرار دهد . از اينجا بود که مأمون نخستين کاري که کرد ، اين بود كه دختر خويش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع) درآورد ، تا مراقبي دايمي و از درون خانه ، بر امام گمارده باشد . رنجهاي دايمي که امام جواد (ع) از ناحيه اين مأمور خانگي برده است ، در تاريخ معروف است . در آن تاريخ از جمله مانع بزرگ سر راه حضرت سن كم ايشان بود كه مستمسكي براي دشمنان قرار داده بود تا امامت را از ايشان نفي كنند اما به خواست خداوند وبا احتجاجات محكم ومتعدد از جانب حضرت در مناظرات علمي اين پرده غفلت از چشمان زمان زدوده شد اما بارها اين امتحان را مامون از امام به كار بست. از مهمترين مناظرات امام مي توان از مناظره با يحيي بن اکثم نام برد . مأمون و بعد معتصم عباسي مي خواستند از اين راه به گمان باطل خود امام (ع) را در تنگنا قرار دهند . در مورد فرزندش حضرت جواد (ع) نيز چنين روشي را به کار بستند . به خصوص که در آغاز امامت هنوز سني از امام جواد (ع) نگذشته بود . مأمون نمي دانست که مقام ولايت و امامت که موهبتي است الهي ، بستگي به کمي و زيادي سالهاي عمر ندارد . باري ، حضرت جواد (ع) با عمر کوتاه خود که همچون نوگل بهاران زودگذر بود ، و در دورهاي که فرقه هاي مختلف اسلامي و غير اسلامي ميدان رشد و نمو يافته بودند و دانشمندان بزرگي در اين دوران ، زندگي مي کردند و علوم و فنون ساير ملتها پيشرفت نموده و کتابهاي زيادي به زبان عربي ترجمه و در دسترس قرار گرفته بود ، با کمي سن وارد بحثهاي علمي گرديد و با سرمايه خدايي امامت که از سرچشمه ولايت مطلقه و الهام رباني مايه ور بود ، احکام اسلامي را مانند پدران و اجداد بزرگوارش گسترش داد و به تعليم و ارشاد پرداخت و به مسائل بسياري پاسخ گفت . باري ، موقعيت امام جواد (ع) پس از اين مناظرات بيشتر استوار شد . امام جواد (ع) در مدت 17 سال دوران امامت به نشر و تعليم حقايق اسلام پرداخت ، و شاگردان و اصحاب برجسته اي داشت که : هر يک خود قله اي بودند از قله هاي فرهنگ و معارف اسلامي بودند. اين نوگل باغ ولايت و عصمت گرچه کوتاه عمر بود ولي رنگ و بويش مشام جانها را بهره مند ساخت . آثار فکري و رواياتي که از آن حضرت نقل شده و مسائلي را که آن امام پاسخ گفته و کلماتي که از آن حضرت بر جاي مانده و معجزات ايشان ، تا ابد زينت بخش صفحات تاريخ اسلام است . دوران عمر آن امام بزرگوار 25 سال و دوره امامتش 17 سال بوده است .

معتصم عباسي از حضرت جواد (ع) دعوت کرد که از مدينه به بغداد بيايد . امام جواد در ماه محرم سال 220 هجري به بغداد وارد شد . معتصم که عموي ام الفضل زوجه حضرت جواد (ع) بود ، با جعفر پسر مأمون و ام الفضل بر قتل آن حضرت هم داستان شدند . علت اين امر همچنان که اشاره کرديم اين انديشه شوم بود که مبادا خلافت از بني عباس به علويان منتقل شود . از اين جهت ، درصدد تحريک ام الفضل برآمدند و به وي گفتند تو دختر و برادرزاده خليفه هستي ، و احترامت از هر جهت لازم است و شوهر تو محمد بن علي الجواد ، اما او مادر علي هادي را بر تو رجحان مي دهد. اين دو تن آن قدر وسوسه کردند تا ام الفضل چنان که روش زنان نازاست تحت تأثير حسادت قرار گرفت و در باطن از شوهربزرگوار جوانش آزرده خاطر شد و به تحريک و تلقين معتصم و جعفر برادرش ، تسليم گرديد . آنگاه اين دو فرد جنايتکار سمي کشنده در انگور وارد کردند و به خانه امام فرستادند تا سياه روي دو جهان ، ام الفضل ، آنها را به شوهرش بخوراند . ام الفضل طبق انگور را در برابر امام جواد (ع) گذاشت ، و از انگورها تعريف و توصيف کرد و حضرت جواد (ع) را به خوردن انگور وادار و در اين امر اصرار کرد . امام جواد (ع) مقداري از آن انگور را تناول فرمود . چيزي نگذشت که آثار سم را در وجود خود احساس فرمود و درد و رنج شديدي بر آن حضرت عارض گشت . ام الفضل سيه کار با ديدن آن حالت دردناک در شوهر جوان ، پشيمان و گريان شد ، اما پشيماني سودي نداشت . حضرت جواد (ع) فرمود: چرا گريه مي کني اکنون که مرا کشتي گريه تو سودي ندارد . بدان که خداوند متعال در اين چند روزه دنيا تو را به دردي مبتلا کند و به روزگاري بيفتي که نتواني از آن نجات يافت . لاجرم وجود نازنين حضرت در 29 ذوالقعده سال 220ه به شهادت رسيدند وبدن نازنين ايشان در گورستان قريش در نزديكي بغداد كه بعد ها به كاظمين مشهور گشت مدفون گرديد. عمر شريف ايشان در حين شهادت 25 سال بود وايشان داراي 8 فرزندبودند.ا

به امید ظهور آقا امام زمان(عج) - سایت پرسش وپاسخ