فواید مسواک زدن از نظر اسلام
امام صادق عليه السلام به نقل از پيامبرصل الله عليه و آله فرمود:
اگر بر امت دشوار نبود هر آينه واجب مى كردم بر آنها مسواك كردن را.
نيز به حضرت على عليهالسلام فرمود:
يا على با هر وضويى كه براى نماز مى گيرى ، دهان خود را مسواك كن .
و فرمود:
جبرييل آنقدر مرا به مسواك كردن توصيه نمود كه گمان بردم آن ازجمله واجبات است .
حضرت امام محمد باقر عليه السلام در اهميت مسواك فرمود:
هرگاه از رختخواب برخاستى به اطراف آسمان ها نظر كن و بگو: سپاس مخصوص خداوند است وبر تو لازم است كه مسواك كنى ، زيرا مسواك كردن در سحر قبل از وضو از سنت است و سپسوضو بگير.
امام صادق عليه السلام ضمن حديثى مفصل درباره اهميت و فوايد مسواك كردن فرمود:
در مسواك كردن يازده فايده است كه آنها عبارتند از:
مراعاتسنت همه پيامبران است
پاكيزه كردندهان
روشن كننده چشم
خشنودى خدا
سفيدى دندان
پاك كردن حفره هاى دهان
محكمى لثه ها
اشتهاى زياد
زايل كردن بلغم
تقويت حافظه
زياد شدن حسنات .
همچنين در احاديث درباره اوقات مسواك زدن چنين آمده است :
اول پيش از غذا تا ميكروب و آلودگى وارد بدن شخصنشود.
دوم پس از صرف غذا تا چيزى لاى دندان ها باقى نماند كه عواقب سويى را به دنبال داشته باشد.
سوم هنگام خوابيدن .
آنچه از احاديث و روايات درباره مسواكزدن نقل نموديم ، همگى آنها را علم پزشكى به تجربه دريافته و مهر تاييد بر آنها می زند. به عنوان نمونه اينكه فرموده اند، مسواك نور چشم را تقويت مى نمايد حقيقتى استكه علم پزشكى آن را تاييد مى كند، زيرا اگر دندان مسواك نشود، ريشه دندان و لثه چركى شده ، مخاط حلق و در نتيجه بينى و سينوس هاى چركى ، موجب تارى چشم مى گردد وحتى وجود يك مركز عفونى در دهان به كبد و كليه اثر نموده و از راه خون بر روى چشم نفوذ كرده ، روشنايى چشم را كم مى كند.
دكتر تومانيانس مىنويسد:
دندان ها را بايد مسواك كرد و بيش از هر چيزى رعايت و مواظبت نمود چه آنكه زيبايى انسان و جلوه او از حيث صحبت كردن و حرف زدن و جويدن غذا كه نجويدن آن سوءهضم توليد مى كند، به دندان است . دندآنها كه فاسد و خراب شد به لثه سرايت مى كند،ورم لثه و درد دندان سبب متورم شدن لوزتينو نمور زيرفك شده و در نتيجه عمل تنفس و بلع مشكل خواهد گرديد.
لثه هاى دندان كه فاسد شد،ميكروب ها در لثه توليد مرضى مى نمايند كه موسوم به مرض پيورهكه تا بحال علاج قطعى آن ممكن نگرديده است مى باشد. البته ميكروبهاى مرض ممكن است ، به نقاط ديگر بدن هم از قبيل بينى و چشم و مفاصل سرايت كنند، در اينصورت امراض خطرناكى را براى انسان بر مى انگيزانند.