ثناى ميلاد فاطمه سلام اللّه عليها
|
به ساقى اى صبا بگو، حاجت مابرآورد |
|
ساغرى از براى ما، ز آب كوثرآورد |
|
به ساغر لطيفه گو، بگو لطيفه اىبگو |
|
كه مطرب از ره وفا چنگ به مضمرآورد |
|
بگو به ماه آسمان ، به خود نبالد اينقَدَر |
|
كه ماه بى قرين من ، سر از افق درآورد |
|
ماه جمادى آمده ، موقع شادىآمده |
|
باز منادى آمده ، به نخل دل برآورد |
|
دوباره گشته اين جهان به رتبه ، برتَر ازجنان |
|
كه حقّ به خيل بانوان هادى و رهبرآورد |
|
دوش شنيدم اين ندا كه امشب از رهوفا |
|
براى ختم الا نبياء خديجه دخترآورد |
|
چه دخترى كه مظهر شرم و حيا و عفّتاست |
|
چه عفّتى كه عصمتش صفاى ديگرآورد |
|
نيافريده ذات حقّ به جز خديجهمادرى |
|
كه دخترى چو فاطمه پاك و مطهّرآورد |
|
به بحر رحمتش خدا بيافريد يكصدف |
|
كه يازده گهر از او و صُلب حيدرآورد |
|
خدا براى عقل كلّ، دخترى همچو برگگل |
|
به كورى دو ديده مرده اءبترآورد |
|
بهر نثار مقدمش ز فرو شادى وشعف |
|
لعل گهر طبق طبق ، مريم و هاجرآورد |
|
به شاءن دخت مصطفى جبريل امشب ازسَما |
|
چو برگ گل ورق ورق آيه ز داورآورد |
|
نديده مهر مادرى چو خاتمپيمبران |
|
فاطمه را خداى او به جاى مادرآورد |
|
مهين حبيبه خدا، ديده گشود ازوفا |
روز عرفه
